Gestoken door Parelkwal

19 juni Giftige steek 

In de vroege ochtend gaan we joggen langs de kust. Aangekomen bij het kiezelstrand, gaat Mathijs even zwemmen.

Ik doe wat strekoefeningen bij de rotsen zodat ik hem kan zien. 

Van ver steekt Mathijs zijn hand in de lucht. 

Ik zwaai terug. Heeeej!! 

Ik heb niet door dat het een noodsignaal is. 

Terug aan wal zegt hij gestoken te zijn door een kwal. 

De huid op zijn bovenarm zwelt op en het brandt behoorlijk. Ook een deel van zijn pols is gestoken.  

Ik denk dat het een paarse parelkwal is geweest. Die vrees ik al een tijdje.

We gaan naar de camping voor hulp, maar de receptie is nog dicht op dit vroege tijdstip.

Ik ren een rijdend karretje achterna met 2 Belgen erin. De mannen zijn vriendelijk en behulpzaam. Ze smeren zalf op de wonden van Mathijs.  Daarna spreken we met de eigenaresse van de camping. Ze vertelt dat je direct na een kwallensteek de prikkels zoveel mogelijk moet verwijderen door er zand over te wrijven. (vooral niet met je handen, want dan wrijf je ze er juist in) Vervolgens spoelen met zout water (nooit leidingwater, want dat werkt averechts) en daarna zalven tot de pijn voorbij is. 

Ze vertelt dat dit gebied tot voor kort nooit last heeft gehad van kwallen, maar dat het de laatste tijd een probleem begint te vormen. 'Daarom heb ik een zwembad laten bouwen', grapt ze. Dan voegt ze toe: 'Als camping kun je tegenwoordig niet overleven zonder zwembad'. 

Ik vertel Mathijs dat die paarse kwallen vieze en afschuwelijke beesten zijn. 

'Nee, zegt Mathijs,  het zijn geen afschuwelijke beesten!

Die kwal lag waarschijnlijk ook maar te slapen bij die boei in de vroege ochtend. Waarschijnlijk vinden ze ons ook vieze beesten!

Ik had niet moeten zwemmen. Overdag zul je er geen last van hebben, als veel mensen in zee zijn.' 

Hij heeft gelijk, denk ik.

Op Google lees ik dat voller maanlicht de kwallen aan zou trekken naar de oppervlakte. Zou dit ook gelden voor het kleine Franse plaatsje Le Dramont? Over 2 nachten is het hier volle maan.

Voor mij vormt dit alles een goed excuus om een mooi badpak te kopen met buikbescherming. 

Misschien overdrijf ik een beetje, maar wellicht vind ik het vooral een mooi badpak. Ik geef toe dat ik met al dat roze + witte stippen op een lollie lijk met teveel E-nummers, maar het ziet er wel vrolijk uit en het bestaat uit een hemd en een zwembroek. 

In de middag komt Michiel langs, een collega van Mathijs. Hij heeft een cabrio waarmee hij duizenden kilometers aflegt over de kleine landweggetjes in Spanje en Frankrijk. In ons vakantiepark denkt hij wat uit te kunnen rusten...  maar eigenlijk hebben we een intensief programma voor hem klaarliggen. 

We beginnen met wat Groene Drap om aan te sterken.  Dit is mijn catch-all benaming voor de spinazie-creme-cocos-soep (met een beetje wortel, aardappel en courgette, groentebouillon, Italiaanse kruidenmix en peper) die ik maak. Altijd met biologische cocosmelk (zonder E nummers) en met biologische crème-fraise. 

Als toetje nemen we een bananen-cocos-shake. 

Daarna gaan we naar het kiezelstrand om te zwemmen in de zee. Dit dient natuurlijk als Kanjer-therapie voor Mathijs en mij, om onze kwallen-fobie te overwinnen. Gelukkig is er geen kwal te bekennen. 

Na wat bier en koffie, maken we een 2 uur lang durende wandeling op onze favoriete berg.

Als we rond 10 uur in de avond teruglopen naar het appartement,  komen we een dode slang tegen. Dit exemplaar heb ik nooit eerder gespot in dit gebied. Ook loopt er een bizarre groene 'krekel' rond. Vreemd, al die nieuwe beesten hier.   

Later de avond gaan we naar Saint-Raphael om bij te spekken bij een hele goede Franse Cuisine.

  

We rijden weer terug naar het appartement waar Mathijs de Mojito's maakt: Rum, Spa Rood, verse munt, verse limoensap, plakjes citroen en Mathijs en Michiel voegen er ook een beetje suiker aan toe. (ik niet)
En nu is het 3 uur in de nacht en tijd om te slapen.